Van de aardbeving in Kerkrade hadden we niks gemerkt, we waren waarschijnlijk te veel bezig met het pakken van de tassen en rugzakken voor onze reis naar Thailand.
Remco heeft ons om 8:30 uur naar Brussel Airport gereden, de eerste keer dat we voor dit vliegveld gekozen hadden. Met Frankfurt hadden we slechte ervaringen vanwege het regelmatig uitvallen van treinen op de Duitse rails en Schiphol door de stakingen van het personeel.
Alles verliep vlot en de vlucht met Thai Airways duurde maar 10 uur en 35 minuten.
We waren daarom al voor 6 uur ‘s ochtends in Bangkok en aangezien het helemaal niet druk was, zaten we nadat we een simkaartje gekocht hadden al om 6:30 uur in de taxi naar Ayutthaya.
We arriveerden daarom om 8:00 uur, dus veel te vroeg in het Baan Thai House.
We werden hartelijk ontvangen door het personeel en later door de eigenaars, maar onze Double Thai Room was nog bezet.
Tot 12:30 uur hebben we gewacht tot deze vrij was, en tot die tijd hebben we doodvermoeid rondgelopen en wat bij het zwembad gerust.
Ik kreeg ondertussen een telefoontje van Leena, dat ze zodra de kamer vrij was de kamer gereed zou laten maken en dat ze tegen de avond een party zouden houden bij het huis van Bu-Nga, een Nieuwjaarsparty met de hele familie waarbij ook familie uit Sydney was gekomen, en wij waren daarbij ook uitgenodigd.
Er waren meer dan 50 mensen en er was een overvloed aan eten en drinken.
Peter liet mij de exclusieve wijnen zien die hij gekocht had en we moesten daarbij ook op de foto.
Ik had al gauw in de gaten dat deze een fortuin gekost hadden, gezien de botteljaren, waarvan verschillende begonnen met 19xx. En dan niet te vergeten de Japanse whisky, Franse cognac, en de reuzegarnalen (Giant River Prawn) die we op ons bord kregen.
Er werden toespraken gehouden, karaoke gezongen en veel gegeten en gedronken.
Ik werd ook gevraagd een toespraak te houden en waarschijnlijk door de drank ging mij dit goed af, zo leek het althans…
Ondanks ons hazenslaapje ‘s middags, hebben we de party op tijd verlaten en zijn we doodmoe naar onze kamer gegaan. Wat een onvergetelijke en geweldige start van onze vakantie.
De volgende ochtend was minder leuk… Tijdens het ontbijt kreeg ik weer kortstondig een bloedneus en dat zorgde natuurlijk voor spanning , omdat ik daarvoor 2 weken geleden al bij de huisarts ben geweest, en dat ik slechte herinneringen hieraan had , i.v.m. het cancelen van een eerdere vakantie door een bloedneus op het vliegveld van Frankfurt.
Het bleef gelukkig beperkt tijdens het ontbijt.
De fietsen hebben we weer van de zolder gehaald, en na het oppompen van de banden en stuur fixeren waren deze weer fietsklaar, waarna we in de ochtend naar het winkelcentrum zijn gefietst voor het kopen van en stekkerdoos met snoer.
We werden bij terugkomst gelijk weer uitgenodigd voor een diner, omdat Peter de volgende ochtend alweer terug naar Sydney zou vliegen.
Maar eerst hebben we ons hele hebben en houden verhuisd van de Thaise double room naar bungalow 7. Het was namelijk tijdens onze boeking enkele maanden geleden al niet meer mogelijk om aangesloten in dezelfde bungalow te blijven omdat vrijwel alles al bezet was.
Tijdens het diner bij het Saithong River restaurant, hebben we nog een fles Shiraz uit 2001 burgemeester gemaakt. Het was weer erg gezellig.
De volgende dag na een stevig ontbijt, zaten we om 9 uur op de fietsen om naar het IngNatee Resort te rijden. Een leuke afstand van 45km maar wel over zeer drukke highways. In principe zouden we al even na 11 uur op onze bestemming zijn, maar al na 5km was de achterband van Wilma lek. We hebben de achterband vervangen door een nieuwe en dit was al binnen 10 minuten gefixed, maar 20km verder riep Wilma dat de achterband weer plat was, en we stonden op de highway en konden alleen met grote moeite (door een diepe greppel) naar de ventweg. Toen dit gelukt was kregen we hulp van een jongeman, die mij met zijn pick-up naar een fietsenwerkplaats bracht van een vriend van hem enkele kilometers verderop. Zijn vriend heeft de band geplakt en een nieuwe beschermlaag op de velg aangebracht. Hij had jammer genoeg niet de juiste maat binnenband in zijn werkplaats, maar zei al tijdens de reparatie dat de reparatie gratis was.
Ook mijn aandringen om mijn geld te accepteren wilde hij niet met het antwoord “Welcone in Thailand!”..
Ik werd weer teruggebracht naar de plaats waar Wilma op mij wachtte met onze bagage.
Ook deze jongen wilde geen geld en toen we weer klaar stonden om te vertrekken kregen we nog 2 nieuwe binnenbanden van hem met 2 flesjes water voor onderweg; zo’n vriendelijkheid kun je alleen nog verwachten in Thailand…
We waren 10km verwijderd van ons resort en vonden het tijd voor een smoothie bij Amazon.
Bij vertrek daar, ging de achterband in 1sec lek…. Wilma kon de fiets wel in de struiken gooien…
Ik heb toen een nieuwe achterband en nieuwe binnenband erop gelegd, echter niet wetende waardoor deze weer lek was. Misschien rotte binnenband door veroudering?!? We zullen het zien…
Bij aankomst in het IngNatee Resort, kregen we te horen dat we geen lunch en diner konden krijgen en dat het zwembad niet beschikbaar was. Nadat we onze teleurstelling hierover geuit hebben heeft men ons een discount van 500 Baht gegeven. Covid heeft veel kapotgemaakt. Het personeel is in die periode naar de hoofdstad gegaan om werk te zoeken en deze zijn daarna niet meer teruggekeerd. Met een handje vol personeel kon de eigenaar het mooie park met 11 bungalows niet meer onderhouden (hij beperkte het bij 4-5 bungalows), waardoor er verpaupering van de tuin en achterstallig onderhoud is ontstaan, met als gevolg minder bezoekers en dus minder inkomsten.
Tegenover het resort was een pizzeria waar we heerlijk gegeten hebben, mede doordat we de lunch overgeslagen hadden.
Met een warme rijstmaaltijd als ontbijt, vertrokken we naar onze volgende bestemming; The Nack Resort & Pool Villa. De weg erheen was geen echt pretje. we moesten namelijk om uit de rand rondom Bangkok te komen, veelal over de drukke highway en over zeer veel steile bruggen en viaducten. Ook al had ik in de routeplanner aangegeven om snelwegen te vermijden. We arriveerden rond half een op onze bestemming. Er was niks aan te merken aan ons huisje, behalve het feit dat het zwembad alleen bestemd was voor diegene die de pool villa gehuurd had.
Dat hadden we niet uit de info van Agoda opgemerkt. We hadden wel de beschikking over een 65 inch TV. Op 10 min loopafstand was een groot winkelcentrum waar we geluncht hebben.
De volgende dag zijn we vertrokken naar Nakhon Pathom. We zijn al vele malen in drze stad geweest, dus alle bezienswaardigheden hebben al diverse keren de revue gepasseerd.
We hadden gekozen voor alweer een ander hotel, het Xen Hotel, een grot hotel midden in de stad.
Dit bleek achteraf niet de beste keuze. Het restaurant was gereserveerd voor leden van een golfclub, zodoende kregen we het ontbijt buiten geserveerd. Deze dagen was het ‘s ochtends echter uitzonderlijk koud, zo’n 17-18 graden en er was een flinke wind. En het ontbijtbuffet was niet wat we gewend waren. En wij hadden dit hotel 2 dagen geboekt…
We hadden echter al in het Lotus winkelcentrum een soep gegeten, dat is toch het veiligste.
Maar op de terugweg liepen we langs een restaurant dat erg druk bezocht was, daar hebben we heerlijk gegeten.
Vanuit Nakhon Pathom zijn we naar het Wisma Hotel in Rachaburi gereden. Aangezien het fris was, had ik mijn longsleeve en Wilma haar fietsjasje aangetrokken.
Het Wisma hotel was een van de beste en nieuwe hotels in Rachaburi.
In het hotel was nog volop kerstsfeer.
Rachaburi ligt aan de Mae Klong rivier en dus staat vooral vis op de menukaart in d restaurants
Waarschijnlijk was er een braderie geweest, maar toen wij bij de rivier arriveerden, was men al bezig met de standjes op te ruimen.
Overigens hebben we in het Wisma hotel heerlijk gegeten, Makreel met chili en voor Wilma een Ceasar Salade.
Vanuit Rachaburi vertrokken we de volgende dag over rustige wegen naar Samut Songkhram naar het Coco View Hotel.
Hoe korter dat wij bij ons doel kwamen, hoe meer overstromingen zagen we. Het waterpeil in de rivier stond zo hoog dat verschillende wegen blank stonden.
Het Coco View hotel lag ook aan de rivier, maar wij hadden gekozen voor het zicht op het zwembad. Bij de receptie zaten 2 dames die geen woord Engels spraken en ook niet konden verstaan. Dit stond ok al ij de recensies van Agoda. We hadden dit hotel gekozen vanwege het zwembad, maar het water was ons toch een beetje te koud.
De volgende ochtend zaten we na het ontbijt op de fiets voor een rit van 45km naar het Sweet Dreams Guesthouse. We zagen een prachtige Chinese tempel en hiervoor hebben we natuurlijk even gestopt voor foto’s te maken. 
De route naar Phetchaburi was erg mooi, niet druk en grotendeels langs een water. We hebben nog een paar keer in het midden van de weg moeten rijden omdat de weg overstroomd was. Op een lang stuk van de route was men bezig met weg werkzaamheden, en om ervoor te zorgen dat dit niet te zeer stoffig was spoot men water op de weg. Met als gevolg een grote modderboel. We zaten dus flink onder de modder toen we in het Sweet Dreams guesthouse aankwamen.
Een zeer goede keuze! De eigenares sprak goed Engels en voor logies en ontbijt betaalden we maar €24,-
We hadden na een lekkere douche een klimpartij naar een tempelcomplex op de top van de berg op het programma staan, maar hebben hier toch van afgezien. Wel zagen we een andere mooie tempel toen we naar de foodcourt van de Lotus reden.
We zijn de volgde ochtend naar Cha-am gereden. Deze badplaats hebben we al vele keren bezocht en wilden wij ook deze keer niet overslaan. Het was zonnig maar niet erg warm en met een windje in de rug vlogen we over de highway 4 met een gemiddelde snelheid tegen de 25km/uur. We hebben geregeld gepauzeerd zodat we niet al te vroeg in het hotel aan zouden komen.
Wij kwamen daarom even voor 12 uur aan in het Tara Mantra Resort in Cha-am. Een gigantisch groot hotel met 3 zwembaden direct aan het strand. We zullen hier 3 nachten blijven alvorens we weer doorfietsen naar Hua Hin. We kregen een grote kamer op de 5de verdieping.
Cha-am heeft een mooie boulevard, waar men 5km langs het strand kan wandelen en aan de andere kant zich kan vergapen aan de kraampjes met strand prullaria, kleding en natuurlijk restaurantjes met d heerlijke Thaise keuken.
We hebben natuurlijk eerst even een wandeling gemaakt over de boulevard.
Cha-am staat bekend als weekend bestemming voor veel Thais die het drukke Bangkok willen ontvluchten.
Maar tegen de avond bleek dat de cafeetjes en de eetgelegenheden gevuld waren met pensionado’s uit Europa die genoten van een koude fles bier en een lekker hapje (en dat natuurlijk voor een fractie van de prijs in Europa…)
We konden tijdens onze avondwandeling over de boulevard een heerlijke roti niet weerstaan.
Op onze laatste dag in Cha-am hebben we ‘s middags weer heerlijk gegeten in het Aroy restaurant onze vaste plek in Cha-am als het om eten gaat. Terug naar het hotel over de boulevard en daarbij genoten van de onrustige golven van de oceaan.
Vanuit het gezellige Cha-am vertrokken we na een heerlijk uitgebreid ontbijt naar het Seamira House in Hua Hin. Dit hotel was ook ons reisdoel tijdens onze vorige vakantie. We waren na anderhalf uur al in Hua Hin en gelukkig was onze kamer al gereed. We hadden een upgrade naar een grotere Studio Deluxe King kamer gekregen op de bovenste 8ste etage en dat terwijl we onze geboekte kamer al groot vonden. Maar door de upgrade kregen we een nog grote kamer met een oppervlak van 35m2.
We hebben dit hotel weer 7 dagen geboekt omdat we geen fietsplannen meer hebben en gewoon willen genieten van de zon, het eten en lekker willen chillen .
Van het gezellige en eigenlijk rustige Cha-Am hebben we de volgende ochtend gefietst naar het 30km verwijderde Hua Hin. Ook alweer een oude bekende voor ons.
Net zoals tijdens onze vorige vakantie hadden we weer gekozen voor 7 overnachtingen in het Seamira House. Bij aankomst rond 12 uur was onze kamer al gereed en hadden we zelfs een upgrade gekregen naar een Studio Deluxe King kamer een hoekkamer van 35m2 op de bovenste 8ste etage.
Hua Hin drukke toeristische stad met veel Europeanen die hier overwinteren. Wat ons opviel was dat 90 procent van de gasten uit Scandinavië afkomstig waren. Daar konden we ons wel iets van voostellen, vluchten uit een koud en rond dit jaargetijde koud land, naar het zonnige en warme Thailand.
Aangezien we al vele malen in Hua Hin zijn geweest is er dan ook weinig nieuws meer te vertellen over deze plek. Wandelen over het strand, ergens lekker iets gaan eten of een ijsje pikken behoren dan tot de hoogtepunten.
Wandelen hebben we zeer veel gedaan in Hua Hin. Onze stappenteller gaf elke dag waardes boven de 15.000 stappen aan, en dat mag je natuurlijk wat meer calorietjes verorberen dan normaal 😉
Op het strand werd je vaak aangesproken om paard te rijden, maar verder waren de stranden vrij leeg in vergelijk met de Nederlandse kust de zomer.
We hebben een avond de avondmarkt bezocht, zo’n anderhalve km verwijderd van ons hotel. Op de weg erheen, zagen we hoe mooi het nieuwe station van Hua Hin verlicht was. Dit station maakt al deel uit van de hoge snelheid spoorlijn die de komende jaren gereed gemaakt wordt door heel thailand. Van Bangkok naar Ayutthaya bijvoorbeeld is deze gereed in 2027.
Op de voorgrond ziet men nog het oude spoor liggen, dat nu niet meer in gebruik is, en vervangen is door het nieuwe spoor op de 10 meter hoge betonpilaren.
Deze hoge constructie zal straks de basis zijn voor het high speed railway systeem door Thailand. 
Maar ook het oude, niet meer in bedrijf zijnde, nostalgische station van Hua Hin werd mooi verlicht met daarop een foto van de overleden koning Bhumibol.
De avondmarkt is de plek om souvenirs, goedkope kleding of andere prullaria te kopen, maar ook om lekker te eten, waarbij vooral zeevruchten op de menukaart staan.
Tijdens de avondwandeling zagen we nog altijd kerstversieringen staan.
Ons vast ‘restaurant’ waar we elke avond gaan eten, bevindt zich op 5 minuten loopafstand van het hotel. Een plein waar volgens ons makkelijk meer dan 1000 mensen kunnen genieten van live muziek en heerlijk eten, zowel Thais eten, als specialiteiten van andere Landen zijn hier te verkrijgen.
De volgende dag zagen we dat de kerstverlichting langzaam plaats maakt voor de versieringen van een ander belangrijk feest. Het Chinese nieuwjaar, dat op 29 januari gevierd wordt. We zouden dan in Chinatown in Bangkok zijn om e.e.a. mee te maken.
Voor het winkelcentrum op loopafstand van ons hotel was men in de namiddag al bezig met het voorbereiden van de eettentjes en daarbij hoorde ook het dagelijks grillen van een uit de kluiten gewassen speenvarken.
We hadden echter een ander restaurant gevonden waar we 2 avonden heerlijk gegeten hebben, en dat lag 50 meter van ons hotel vandaan. Omdat het daar heel erg druk was, hadden we al het vermoeden dat het eten daar goed was.
Tijdens onze wandeling langs het strand kwamen we op een locatie waar een Chinees tempeltje stond en waar men een mooi uitzicht had ver het strand van Hua Hin, vaak in schril contrast met rommelige, maar fotogenieke plekjes, waarvan ik ook een foto heb gemaakt.
Zoals men kan zien heeft men geen probleem om een plekje op het strand te bemachtigen.
Of een rustig plekje op een grote steen…
In ons hotel kon men zich goed vermaken. We hebben gedart, air hockey, tafelvoetbal en tafeltennis gespeeld. En tegen de avond lekker gechilled onder het genot van een smoothie met diverse verse vruchten.
Voor zaterdag hadden we na een verblijf van 7 dagen in Hua Hin, een minibus geregeld die ons terug naar het Baan Thai House in Ayutthaya zou brengen. We hadden afgesproken om 10 uur in de ochtend maar kregen al om half 10 een telefoontje dat de minibus al bij het hotel was. Samen met de jongen waar wij alles geregeld hadden (met mondkapje) stonden de chauffeur met zijn vrouw op ons te wachten voor een rit van 3 1/2 uur naar Ayutthaya. De fietsen konden fijn achterin te minibus, zonder dat iets gedemonteerd moest worden.
Voor een prijs van 3500 Baht, ofwel €105 stonden wij om half 2 in het Baan Thai House en begonnen we aan de laatste week van onze vakantie…
We kregen voor de laatste dagen in BTH bungalow 7.
We hadden van thuis een klein cadeautje voor Puij (een oude werknemer van BTH) meegenomen uit Nederland, een mok met een foto van ons drieën. We wisten dat ze een klein shopje had, met koffie en kleine gerechten, zo’n 3 km vanaf BTH.
Toen we daar aankwamen was de shop echter gesloten, dan maar op maandag, onze laatste dag, nog eens proberen. We zijn daarna naar het Lotus winkelcentrum gereden en hebben op de terugweg gestopt voor een heerlijke kao soi soep; onze favoriet.
Overigens heb ik vergeten te vermelden dat in Ayutthaya een rijdend restaurant rondrijd. Een grote bus waar men tijdens een stadsbezichtiging luxueus kan dineren.
Op maandag kregen we van Leena te horen dat we uitgenodigd waren voor een diner bij een Vietnamees restaurant.
We zijn op maandag tegen het middaguur nog eens met de fiets naar Puij gereden en gelukkig was haar shop deze keer wel geopend, ze was erg verrast toen we daar arriveerden. Onder het genot van cola met ijs hebben we bijgepraat en uiteindelijk deze selfie gemaakt.
Daarna weer terug naar het BTH, en onderweg weer een lekker soepje gegeten.
Rond half 7 ‘s avonds, met een fles rode wijn, die we van thuis hadden meegenomen voor hun, reden we op maandagavond naar het restaurant. Het eten was voortreffelijk en heerlijk in combinatie met de wijn.
|We hebben veel gepraat en kregen gevraagd waarom we niet langer in Thailand wilden blijven. Thailand is een geweldig land en men ziet er dan ook zeer veel pensionado’s die er verblijven, met of zonder Thais vrouwtje.
Het lijkt de ideale plek om je oude dag door te brengen. Het heerlijke klimaat, het verrukkelijke eten, mooie vrouwen (of mannen :-), alles goedkoop t.o.v. Nederland…..alles geweldig…. Zolang je niet ziek wordt of gebreken krijgt, dan blijkt goede medische hulp in Thailand onbetaalbaar, en in het ergste geval wordt je zelfs uit de zorgverzekering gegooid. We weten dit van verschillende mensen waar we mee gesproken hebben tijdens onze verblijven in Thailand.
Dit diner sloot onze laatste avond af in het BTH. De volgende dag zouden we rond half 12 vertrekken naar Chinatown in Bangkok om daar het Chinese Nieuwjaar mee te maken.
‘s Ochtends zagen we khun Leena (het was oud jaar, bloemen plaatsen en kaarsen aansteken bij de shrines om de goden gunstig te stemmen voor het nieuwe jaar. Iets dat door de jongere generatie vrijwel niet meer gedaan wordt.
De volgende ochtend was onze vertrek dag uit BTH. Maar eerst hebben we onze fietsen weer op zolder gezet, samen met een big shopper tas met schoonmaakspullen, reparatiemateriaal, en andere zaken die we niet mee naar huis wilden nemen. Ook Puij kwam nog even afscheid nemen, nadat ze een sollicitatiegesprek had gehad om weer tijdens de avonduren in BTH te mogen werken.
Na afscheid te hebben genomen van khun Leena en het personeel kwam onze vaste taxichauffeur ‘Go’ ons om half 12 ophalen voor een ritje van een dik uurtje naar het Baan Wanchart Residence in Bangkok.
We hadden voor deze bestemming gekozen omdat dit hotel op loop afstand van Chinatown lag, waar we het Chinese Nieuwjaar weer mee wilden maken.
In de omgeving van ons hotel lagen verschillende mooie bouwwerken zoals het Phra Sumnen Fort.
En natuurlijk diverse tempels die tijdens de avonduren mooi verlicht waren.
Tijdens de 3 dagen dat we in Chinatown zijn geweest hebben we elke dag meer dan 20.000 stappen gelopen.
Op de 28ste hebben we Chinatown al bezocht om wat mooie foto’s te maken.
De 29ste was de grote dag! Chinese New Year. Een dag die we niet snel zullen vergeten…
We waren al om 10 uur ‘s ochtends op pad om niks te missen van eventuele optochten en parades, zoals in voorgaande jaren.
We konden in de ochtend nog makkelijk door de mensenmassa komen.
Het werd drukker en drukker en toen we mensen zagen, die zich voor de afzettingshekken verzamelden, hebben we om 15 uur een mooie plaats uitgezocht, die we ook niet meer zouden verlaten totdat de parade zou beginnen. Nadat we er al meer dan een uur stonden, vroegen we aan mensen van de bewaking, wanneer de parade zou starten; dat bleek 17 uur te zijn. Dan maar geduld hebben en blijven wachten. Om 17:30 nog geen beweging, om 18 uur niet, en uiteindelijk om 19 uur (nadat de straten al 5x vrij waren gemaakt) hoorden we iets. Voordat ik mijn camera kon aanzetten reed met flinke snelheid prinses Sirindhorn in een treintje voorbij, gevolgd door een stoet van vele dure wagens met hoge officieren…. Dat was de parade; geen draken, geen mooie kostuums, maar een grote teleurstelling; voor ons althans.
We zijn nog een keer langs de honderden standjes met eten en prullaria gelopen en wilden toen maar een ding; terug naar ons hotel. Dit bleek echter vrijwel onmogelijk. Er was geen doorkomen aan.
We hebben Chinatown verlaten en waren eigenlijk blij dat we uit de tumult van mensen waren. 
Rond half 11 kwamen we uiteindelijk, doodmoe, aan in ons hotel.
De volgende ochtend zijn we toch nogmaals naar Chinatown gelopen om wat kleinigheden te kopen, iets te eten en ons mentaal voorbereid op onze vlucht terug naar Brussel. Met een taxi zijn we naar Suvarnabhumi Airport gereden waar we al om 21 uur aanwezig waren, dus ruim voor onze vlucht om 0:40.
Er volgende een rustige vlucht met Thai Airways en zodoende waren wij om 6:40 Nederlandse tijd in Brussel, waar Remco ons even later kwam oppikken en we voor 9 uur arriveerden in ons eigen huisje.
We kijken wederom terug op een bijzonder mooie vakantie in ons geliefde Thailand…